میهن پدیا

مجله اینترنتی ایرانیان

دانستنی ها

کسب درآمد از توییتر با دست خالی!

توربان و کلاه حجاب چیست؟

کجا بکلینک بسازیم؟ لیست سایت هایی که می توان در آن بک لینک ساخت

کسب درآمد و بازاریابی از یوتیوب

بهترین سرمایه‌گذاری در ایران

سریال قورباغه

سریال قورباغه (Frog Series) سریالی اکشن، جنایی و حادثه ای به نویسندگی، تدوین و کارگردانی هومن سیدی محصول سال ۱۳۹۸ ویژه شبکه نمایش خانگی است که نخستین سریال ساخته شده اش محسوب می شود.

سریال قورباغه

ریتم سریال قورباغه به گونه ایست که برای سینمای ایران اندکی غریبه است. شاید بینندگان سریال در ابتدای پخش اندکی توی ذوقشان بخورد! علت این است که بینندگان با درخششی که سیدی در سریال عاشقانه داشت و شخصیتی که علاوه بر با نمکی با لودگی همراه بود، توقع همچین ذهنیتی از او نداشته باشند. سیدی در قورباغه کاملا با شخصیتی که در عاشقانه ایفا کرده بود فاصله گرفته و در یک ژانر جدید و خاص صحنه سازی کرده است.

اساس ژانر این اثر درام است که در غالب سکانس ها درام وحشت و کارآگاهی بر فیلم حاکم می باشد. سریال قورباغه به علت داشتن صحنه هایی که شاید امکان ضبط آن ها در داخل کشور نبوده است در بسیاری از سکانس ها به بیرون مرزها کوچ کرده است، به گونه ای که غالب سکانس های برون مرزی سریال، در تایلند کلاکت خورده است. نویسندگان قورباغه، اندکی از رگه های بالیوود را چاشنی سریال کرده اند. هیجان و حساسیت، عنصری است که به شدت در سریال موج می زند. فیلمنامه نویسان سریال قورباغه تلاش کرده اند تا مشکلات جامعه و معضلات اجتماعی را در لایه های پنهان و آشکار فیلم دخالت دهند.

تعداد قسمت ها: 16 اپیزود | زمان هر قسمت: 55 دقیقه

ویژه نمایش خانگی | تهیه کننده: علی اسدزاده

خلاصه داستان:

در روز چهارشنبه سوری سه دوست به نام‌های رامین (صابر ابر)، فرید (اشکان حسن پور) و جواد (شهروز دل افکار) بعد از ربودن اسلحهٔ یک مأمور زخمی، دست به سرقت از نوری (نوید محمدزاده)، همکلاسی دوران کودکی رامین که به فردی پولدار و مرموز تبدیل شده‌است می‌زنند، اما اتفاق بسیار عجیبی در آنجا رخ می‌دهد که نشان از قدرت خارق‌العاده صاحبخانه (نوری) دارد…

من همیشه یه صندلی واسم کم بوده، کُتم واسم تنگ بوده، کفشام برام کوچیک بوده، ساعتم خواب می‌مونده و من ازش جلوتر حرکت می‌کردم، دنیا برای من جای کوچیکیه، احساس می‌کنم همه جا بستس و نمی‌تونم نفس بکشم، انگار همه این لحظه‌ها رو قبلاً دیدم، درختا، صدای آبشار، قورباغه‌ها، اونا رو زمانی می‌بینم که در حال مردنم.

بازیگران:
نوید محمدزاده (نوری)، صابر ابر (رامین فیاضی)، فرشته حسینى (لیلا)، سحر دولتشاهی (فرانک بهرامی)، آناهیتا افشار، مهران غفوریان، محمدامین شعرباف (سروش)، احسان منصوری (بازپرس)، پویا تدین (رامین)، اسماعیل سلطانیان (پدر رامین)، امید محمدزاده (ناصر)، معین شاه چراغی (سعید)، آیلا فیروزی (راحله)، هادی تسلیمی (فرهاد)، سمانه منیری (شهین)، شهروز دل افکار (جواد عزیزی) و هومن سیدی (شمس آبادی)

نویسنده و کارگردان : هومن سیدی

سایر عوامل:

مجری طرح و مدیر تولید: حسین اکبری
مدیر فیلمبرداری: پیمان شادمان‌فر
موسیقی: بامداد افشار
طراحی و ترکیب صدا: علیرضا علویان
مدیر صدابرداری: مهران ملکوتی
طراح صحنه: محسن نصراللهی
طراح لباس: الهام معین
طراح گریم: شهرام توانا و بهنام معیریان
مدیر گروه کارگردانی و برنامه‌ریز: حسین خضوعی
طراح جلوه‌های بصری: جواد مطوری
طراح جلوه‌های ویژه میدانی: ایمان کرمیان
فیلمبرداران: ادیب صبحانی، آرش رمضانی
جانشین تولید: حسن صفری، عماد طاهری
طراح بدلکاری :امیر بدری
عکاس: امیرحسین شجاعی
منشی صحنه: ندا قائدی

نقد و بررسی سریال قورباغه

در ابتدای داستان که شخصیت‌پردازی خوبی نمی‌بینیم. رامین چه خصوصیات اخلاقی دارد؟ چه انگیزه‌هایی در سر دارد؟ چرا فرار را بر قرار ترجیح نمی‌دهد؟ و سوالات بیشمار دیگری که تنها به چند درصد جزئی از این سوالات در ۹ اپیزود ابتدایی سریال قورباغه پاسخ داده می‌شود. سریال قورباغه قصه‌ای سرگرم‌کننده دارد اما سرگرمی به چه قیمتی؟ برگ برنده‌ی قورباغه در همراه کردن مخاطب با خود، تشنه نگه داشتنش است. مخاطب که من باشم، سوالات بیشماری در ذهنم نقش بسته و حتی نسبت به شخصیت‌های اصلی سریال هنوز شناختی ندارم. برای مثال نوری چگونه آدمی است؟ بیش از نیمی از سریال پخش شده و شناختی که از شخصیت‌ها داریم تقریبا همان چیزی است که در ابتدای سریال داشتیم. شاید در حد یک اپسیلون رامین را بیشتر شناختیم، اما دیگران چه؟ فعلا شخصیت‌پردازی کاراکترهای سریال قورباغه در حد «فلانی آدم خوبی است» و «دیگری آدم بدی است» خلاصه می‌شود. حال فکر کنید در این گیر و دار، دیالوگ‌هایی را می‌شنویم که می‌خواهد تکان‌دهنده باشد، اما صرفا موضع کارگردان را نشان می‌دهد. هومن سیدی دیگر ژست مردمی بودنش را کنار می‌گذارد و از قاب دوربین، بیننده‌اش را سرزنش می‌کند. از این بابت می‌توان به دیالوگی اشاره کرد که شمس آبادی به سروش (محمدامین شعرباف) در جلسه‌ای که با نوری داشته می‌گوید:

از لحاظ تکنیکی و فنی تا به این جای کار، آزاردهنده‌ترین اتفاق ممکن در سریال قورباغه، دوربین است. در این سریال دوربین بی‌دلیل تکان می‌خورد. برای حرکت دوربین و حتی زاویه‌ای که به دوربین می‌دهند باید دلیلی وجود داشته باشد اما به نظر می‌رسد هومن سیدی تلاش کرده تا این مجموعه‌ی تلویزیونی‌اش همه رقم خاص به نظر برسد؛ چراکه اگر قرار بود مبانی پایه‌ای سینما نسل به نسل بدون یک درجه‌ تغییر منتقل شود که اصلا سینمای پست مدرن شکل نمی‌گرفت و مکتب‌های مختلف مثل نئورئالیسم به وجود نمی‌آمد. با این اوصاف چرا وقتی گزینه‌ای خوب وجود دارد، باید برویم سر وقت گزینه‌ی بد؟ چرا وقتی می‌توان دوربین را ثابت نگه داشت و قدرت مانور بیشتری روی کادربندی پیدا کرد، فیلم‌بردار سراغ دوربین روی دست می‌رود و چالش‌های ریز و درشتش را به جان می‌خرد؟ چرا وقتی می‌توان صرفا با ایفای نقش خوب از سمت بازیگر، دلشوره و دل‌مشغولی رامین را نشان داد، کادر باید ۳۶۰ درجه بچرخد و به بیننده حس سرگیجه القا شود؟ البته تصمیمات عجیب و نسنجیده تنها به این موضوع ختم نمی‌شود.

با ورود هومن سیدی در نقش شمس‌آبادی به داستان، سریال قورباغه جان می‌گیرد. شخصیت شمس‌آبادی برخلاف کاراکترهای دیگر، هر چند که در بطن داستان تازه‌وارد است، پرداخت بهتری دارد. از انگیزه‌هایش تا حدی اطلاع داریم و با اولین برخورد می‌توانیم حس کنیم او چه ویژگی‌های شخصیتی دارد. با این وجود، همین که سریال قورباغه نشان داده که قرار نیست صرفا تقابل رامین و نوری را در طول فصل اول ببینیم، این خود نشانه‌ی خوبی است. فعلا سریال قورباغه حول محور یک مثلت می‌چرخد؛ نوری، رامین و شمس‌آبادی. این وسط چه کسی قربانی خواهد شد و چه کسی پیروز، عاملی است که فاز جدید داستان، بر این پایه استوار شده است.